تاریخچه آبنما

در طول تاریخ تمدن های بشری، هر جا که تمدنی به شکوه و آسایش رسیده، تبلورش در معماری و زیباسازی سکونتگاهش دیده شده است.
آب به عنوان عنصر اصلی زندگی بشر در تمامی اعصار، خواستگاه اصلی تمدن های تاریخی بوده است و هرگاه که این تمدن ها شکوفا می شدند، تعالی روح خود را در جلوه گری آب می جستند.
آرامشی که آب برای بشر به ارمغان آورده، آرامشی ذاتی و برگرفته از  جان جاری زندگی می باشد و تلاش برای یافتن آن در غیرش، محال بوده است.
آبشارها و رودهای خروشان، اولین تفرجگاه های آبی طبیعی بود و زیبایی آن ها انسان را به ساخت آبنماها سوق داده است.

• 

واره تروی اما سبک متفاوتی دارد. فواره تروی تجلی گر شکوه دوران باروک در رم می باشد.
آبنمایی که علاوه بر مهندسی اوج هنر مجسمه سازی ایتالیا را به رخ می کشد. طراحی و ساخت این آبنما از سال ۱۷۳۰ میلادی لغایت ۱۷۶۲ میلادی به طول انجامیده است و این شاهکار کم نظیر همچنان محسورگر دیدگان گردشگران است.
در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی نیز، همچنان آبنماهای با شکوهی با معماری باروک احداث می شدند که از جمله زیباترین آن ها می توان به آبنمای کاخ ورسای فرانسه  و آبنمای کاخ پترهوف روسیه اشاره کرد. آبنماهای بسیار عظیم و زیبایی که هنوز هم با توجه به بازسازی، نقطه عطف این کاخ ها می باشند.
اگر کمی در تاریخ جلوتر بیاییم، باید ایستگاه بعدی تحول در آبنماها را پس از انقلاب صنعتی بیابیم.
با پیشرفت چشمگیر فناوری، ، فصل جدید از بازی با آب و ساخت آبنماهای مصنوعی شروع شد.
در قرن ۲۰، محبوبیت و تعداد آبنماها رشد روز افزونی یافت و آبنماهای شاخصی ساخته شد. برای مثال می توان به آبنمای کاخ شایو اشاره کرد که در سال ۱۹۳۷ میلادی و یا آبنمای باکینگهام شیکاگو در سال ۱۹۲۷ میلادی اشاره کرد. البته پروژه های شاخص بسیاری در این قرن در سرتاسر جهان ساخته شد که به طور کلی می توان کشورهای فرانسه و ایالات متحده امریکا را پرچمداران این حوزه دانست.
در اواخر این قرن، فرم آبنماها کم کم دستخوش تغییر شد و آبنماهای مدرن احداث شدند و به آبنماهای معاصر نزدیک شدیم.