ستون در ایران هخامنشی

ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺁﻳﻨﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﻱ ﺍﺧﻼﻗﻲ، ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﺭﻭﺣﻴﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻱ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺍﻗﻠﻴﻤﻲ ﻭﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮﻱ ﻫﻨﺮ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﻛﻤﻚ ﺷﺎﻳﺎﻧﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻫﻨﺮ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﺳﺘﻮﻥ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﺟﺰﺍﻱ ﺍﺻﻠﻲ ﺩﺭ ﺑﻨﺎﻫﺎ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺳﺘﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﭙﻪ ﺣﺴﻨﻠﻮ (ﺳﺪﻩ ﻧﻬﻢ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﻴﻼﺩ) ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻭﺝ ﻫﻨﺮ ﺳﺘﻮﻥ ﺳﺎﺯﻱ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺭﻭﺵ ﺍﺳﻨﺎﺩﻱ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺳﺘﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﺟﺰﺍﻱ ﺳﺘﻮﻥ ﻫﺎﻱ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﻨﺮ ﺑﻮﻣﻲ ﻭﺗﺮﻛﻴﺐ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻫﻨﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﺯ ﺗﻔﻜﺮﺍﺕ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻭﻏﻴﺮﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺳﺘﻮﻥ ﻫﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻟﻘﺎﻱ ﺷﻜﻮﻩ ﻭﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﻱ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﻲ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﻱ ﺑﻮﺩ، ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺮﺳﺘﻮﻥ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﮔﺎﻭ، ﺷﻴﺮ، ﻻﻣﺎﺳﻮ، ﮔﺮﻳﻔﻴﻦ ﻧﻤﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.

 

 

  •   نوشته شده توسط :  
  •   دسته مطلب :   مقالات
  •   تاریخ انتشار :  1399/11/13

مطالب مرتبط

پاسخی بگذارید